นักวาดแห่งเมตาเวิร์ส

Nakita ko na ang Metaverse? Di pala casino—kundi simbahan ng mga tao na nag-aalok ng breath habang naglalaro sa ‘click’! Nung umabot ako sa R$50 per session, naiisip ko: ‘Saan ba ang jackpot?’ Sa halos bawat minute, nakikita ko… ang totoong panalo ay ang silence. Hindi ako nagsisigla—nagpapahinga lang. Sana may GIF niyo dito: isang tao na nagdudugo ng barong habang sumusuko sa virtual slot machine. Bakit? Kasi… di lahat ng laro ay may pera. Pera? Oo. Pero ang puso? Wala.

Nag-quit na ang Metaverse? Eh kasi di naman jackpot ang tunay na panalo… ‘click’ lang ang nangyari! Naglalaro ako sa virtual world, pero yung real prize? Yung tahimik sa pagkakaingit ng coffee after midnight. Bakit? Kasi kapag umabot ka na sa R$50 per session… ayaw mo na mag-spin, kundi mag-salubong sa tindahan! Sino bang hindi napapansin: Ang metaverse ay parang pista—may musika, may kape… pero wala kang pera. Ano pa ba’ng iwan? Like me if you’ve been there!

Я вийшов з Метаверсу не тому, що не виграв — а тому, що зачекнув: коли тиша між кліками була гуччіше за будь-який джекпот! Моя мама говорила: «Спочатку я купив різницю… потім увійшов у тишу». Тепер я сиджу на лавці з мого старого ноутбука і думаю про те, чому всі перестали клацати… А що там? Там — тиша. Покажи мені свої руки у спокої.