เมื่อเทพนิยายกลายเป็นเกมไก่ไซเบอร์พัง

ผมไม่ได้ตั้งใจจะสร้างเกม—แต่ตั้งใจจะถอดรหัสความโชค случай เติบโตใน LA จากเกม Epic และ Unreal Engine ผมเห็นว่าเทพนิยายไม่ใช่แค่เรื่องเล่า—แต่คือข้อมูลสด สายฟ้าของซีอุส? ไม่ใช่วรรณกรรม—แต่คือเครื่องกำเนิดตัวเลขแบบเทียมสุ่มพร้อม RTP 93% และตัวละครเทพรูปแบบโพลีต่ำที่กระพริบเหมือนสายฟ้า neon ผมสร้างเกมแรกเหมือนแท่นบูชา: การเดิมพันแต่ละครั้งคือพิธี; การชนะคือการถวายแด่เทพแห่งความยุตธรรมทางอัลกอริธึม ไม่มีการโยนลูกเต๋า—มีเพียงเอนโทรปีที่ถูกหล่อหลอมด้วยโค้ด “สนามไก่”? มันไม่ใช่นก—แต่เป็นการผลิตเชิงกระบวนการที่สวมเกราะฮีเลนิก แสดงใน VR พร้อมโมชันเบลอและออปติกผิดเพี้ย ผมวัดพฤติกรรมผู้เล่นเหมือนบันทึกดีบัก: ผู้เล่นระดับสูงไม่มุ่งหาแจ็คพอต—แต่มุ่งหาความสัมพันธ์เชิงเวลา—they want the feeling ofสายฟ้าซีอุส—not การจ่ายเงิน ระดับ VIP? มันไมใช่องค์ความภักดी—มันคือเครื่องจัดสรรอัตราแบบไดนามิกที่เชื่อมโยงกับวงจรแห่งรางวัลสวรรค