นักเล่นละทิ้งเมตาเวิร์ส

ในลานแสงระยิบของเกมไก่ดิจิตอล ที่สีม่วงเปล่งประกายเหมือนกลองรำซัมบา และสีฟ้าครวมด้วยจังหวะ Rhythm RNGs ผมเห็นนักเล่นจากไป—not เพราะพวกเขาแพ้ แต่เพราะพวกเขาfinallyรู้สึกถึงความเงียบระหว่างการหมุน พวกเขาไม่ตามรางวัล พวกเขาตามความหมาย เมตาเวิร์สขายภาพลวงตา แต่มันลืมกวี ผมออกแบบเกมที่หายใจ แต่ละแมตช์คือบทกวี: ความผันต่ำสำหรับผู้ที่ต้องการความสงบ; สูงสำหรับผู้ที่กล้าเต้นผ่านความวุ่นวาย โบนัสไม่ใช่รางวัล—มันคือช่วงเวลาที่ระหัวและสง่างามทางอัลกอริธึม ผมเฝดผู้เล่นใหม่เริ่มตั้งแต่มูลค่า $1 ใต้แสงซัมบา—and เรียนรู้ก่อนกระโดด tidakใครชนะด้วยกำลัง tัวชนะเมื่อพวกเขายอมหยุด community เราไม่พูดถึง “วิธีชนะ” เราพูดถึง “ทำไมเลิก”