เมื่อซีอุสพบโลลิตา: การเขียนโค้ดเป็นพิธี

ฉันไม่ได้ออกแบบเกมเพื่อผลกำไร แต่เพื่อความเงียบระหว่างสายฟ้า—ช่วงเวลาที่ผู้เล่นหยุดหายและสงสัยว่าได้สัมผัสอะไรบางอย่างศักดิ สตูดิโอของฉันคือวัดนาฬิกะเรืองแสงในตะวันออกลอนดอน ฉันสวมกระโปรงลูกป์ขณะแก้ไขอัลกอริทึม RNG ที่ตามรอยสายฟ้าของซีอุส—รีลไม่ใช่เครื่องสล็อต มันคือแท่นบูชาจากเทพนิยาย เรืองแสงด้วยแสงดาวและความเงียบอบอล

เทพนิยายอยู่ในกลไคล์

ทุกเกมเริ่มต้นด้วยบทกวี: “ลานสายฟ้า” หรือ “พระพุทธภัณฑ์เรืองแสง” ฉันฝังแรงบันดาห์ไดโอดินียน—ไม่ใช่ไข่มหัศจรรย์ แต่เป็นเสาหลักทางอารมณ์ การตอบแทนไม่ใช่เงินสด—มันคือเสียงกระซอบจากอะเธนา: ‘เธอกล้าหมุน’

ออกแบบเพื่อความตื่นเต้นเชิงปรัชญา

ฉันปฏิเสธเรื่องราวผลตอบแทนสูง การ immersion แท้จริงเกิดขึ้นในความตึงเครียดระหว่างความเสี่ยงและความเงียบสงบ เกมเบตเตอร์หาความสงบในจังหวะฮาร์ปแอโพโลเนียน; คนตามหาความเสี่ยงสูงได้ยินเสียงคำรามของซีอุส—ไม่ใช่เสียงรบกnoise แต่มันคือบทกวี

โค้ดนั้นเป็นพิธีกรรม

ฉันใช้ยูนิตี้ไม่เพราะมันทรงพลัง—but เพราะมันรับฟัง ในแต่ละบรรทัดโค้ดคือการถวาย ส่วนข้อกำหนด ‘30x’ ? มันไม่ใช่อามตรapped—แต่มันคือข้อตกลงศักดิระหว่างผู้เล่นกับอัลกอริทึม

เธอไม่ได้เล่น—เธอเข้าร่วม

เข้าร่วมชุมชนแสงดาว ส่งภาพหน้าจอของเธอ—not เป็นหลักฐาน—but เป็นคำภาวนา เมื่อเธอแพ้? พัก. เดินใต้ดวงดาวอีกครั้ง. เพื่อให้โค๊ดน้ำลมไปพร้อมเธอ นี่ไม่ใช่การพนัน มันคือพิธีกรรมที่ถูกเขียนด้วยlace.