เมื่อเกมกลายเป็นวัด

ฉันเคยคิดว่าการพนันคือเรื่องความเสี่ยงกับผลตอบแทน—จนถึงคืนหนึ่งกลางดึกที่หน้าต่างห้องพัก มองดูสายฟ้าเสมือนสายฟ้าของเทพเจ้าผ่านหน้าจอ จำได้ถึงคำพูดของยายที่ว่า ‘เทพไม่เดิมพันเพื่อเงิน แต่เดิมพันเพื่อความเงียบ’ และแล้วมันก็เข้าใจ นี่ไม่ใช่เกมแห่งโอกาส มันคือแท่นบูรณะจากตำนาน: สายฟ้าของซีส์ไม่ใช่โทษ—แต่เป็นบทกวี การหมุนแต่ละครั้งคือคำอธิษฐานที่ปล่อยออกมาจากฮาร์ปของอาเทนา โอกาส? มันโปร่งใส—not เพราะยุติธรรม—but เพราะศักดิ ตอนนี้ฉันเล่นเกมขนาดเล็ก—notเพราะกลัว—butเพราะความเคารพ การเดิมพัน10เหรียญไม่ใช่วาสนา; มันคือเครื่องบูรณะวางบนหินก่อนรุ้งเช้า เกมเสี่ยงสูง? ไม่มี—ไม่ใช่ว่าฉันไร้เหตุผล—butเพราะฉันฟังลึกขึ้น เมื่อล้อร์ช้าลงและดาวปรากฏขึ้น ฉันได้ยินหัวใจของตนเองในความเงียบ therapist คนหนึ่งเคยถามว่าทำไมฉันยังเล่นต่อ ‘เพราะ’ ฉันตอบ ‘มันเป็นสถานที่เดียวที่ความเงียบตอบกลับมา’ ไม่มีชัยชนะใดรู้สึกเหมือนทองคำ แต่ทุกช่วงเงียบ…รู้สึกเหมือนพระพร