เมื่อผู้เล่นที่ถูกลืมพูดขึ้น

ฉันไม่ได้ตั้งใจเขียนเกี่ยวกับเกม แต่ที่นี่—คนเดียวในห้องกลางดึกยาม แสงส่องผ่านม่าน หูฟังเปิด เซืองเหมือนแผ่นดนตรีแจ๊สเก่า ฉันเคยคิดว่าเกมคือสนามแห่งการควบคุม ระบบของโอกาสและรางวัล แต่แล้วฉันก็รู้: สิ่งที่ตื่นเต้นจริงๆ ไม่ใช่ชัยชนะ—แต่อยู่ในช่วงเวลาหลังความสูญเสีย ทุกเกมที่ฉันเล่นรู้สึกเหมือนยืนอยู่หน้าบัลลังก์ว่างเปล่าของซีอุส วงล้อไม่ได้หมุนเพื่อเหรียญ—มันกำลังกระซิบตำนาน แต่ละรอบเป็นพิธีกรรม: การหายใจยาวรออะไรบางอย่างที่อัลกอริธึมไม่มอบให้ ฉันเริ่มเห็นรูปแบบ—not ในใบข้อมูล—but ในความเงียบ ผู้เล่นไม่แสวงหาแรงกระตุ้น—they seek solace เกมเสี่ยงสูง? มันไม่ใช่อากาศ—มันคือเพลงกลอมจากอาเธนา ‘แพ็กเกจต้อนรับ’? มันไม่ใชเครดิตฟรี—it เป็นอนุญาตให้นั่งเงียบและสงสัยว่าคุณสำคัญพอหรือเปล่า ฉันเชื่อใน RNGs ไม่ว่าเป็นธรรมชาติ—ฉันเชื่อว่ามันคือกระจกสะท้อนจิตวิญญา มาพบฉัน tonight—not เพื่อเดิมพัน—but เพื่อฟัง เขียนสิ่งที่คุณอยากบอกกับตัวละครของคุณข้างล่าง