เมื่อคาสิโนกลายเป็นพิธี

ผมเคยคิดว่าการพนันคือการเสี่ยง จนกระทั่งรู้ว่ามันคืออัลกอริธึม ในบ้านชนชั้นกลางอังกฤษ—ไม่มีศาสนา แต่มีมนุษยธรรม—I เรียนรู้อ่านคาสิโนเหมือนสคริปต์ยูไนตี้: ลูปที่สะอาด ผลลัพธ์ที่คาดเดาได้ การขาดของเสียบ ผมเรียนรู้จากปริญญาโทด้านดิจิตอลมีเดียวว่าทุกการหมุนครั้งคือgestures เชิงเรื่องราว การเต้นไม่ใช่ซามบา—แต่เป็นจังหวะของความเสี่ยงที่ถูกปรับโดยความน่าจะ เป็นที่ริโอ เขาเรียกว่า ‘โจโกดาโซ’ ที่นี่? เราเรียกว่า ‘ภาพสุดท้ายก่อนออก’ ผมไม่ตามเงินรางวัลอีกต่อแล้ว ผมตามความมีอยู่ บ้านไม่แคร่วถ้าคุณชนะ มันแคร่วถ้าคุณปรากฏตัวเวลาสองทุ่มพร้อมเงิน150ในกระเป๋า—andยังคงกดเล่น