เมื่อจิตวิญญาดำพบกับเกมไก่เหนือธรรม

ฉันยังจำครั้งแรกที่แก้บั๊กในเกมไก่ของลอนดอนตะวันออก—งานเฉลิดแห่งขนนก เสียงกลองเบส และกราดิเอนต์ที่กระตุ้นเหมือนอัลกอริธึมสดๆ ไม่มีศาสนาใดนำทาง แต่ซาร์ทร์ทำ: เราคือทางเลือกในความวุ่นวาย ฉันออกแบบเกมที่แต่ละการเดิมพันคือการแสดงออก—ไม่ใช่วางกำไล แต่เป็นการเต้นรำกับเอนโทรปี้ ผู้เล่นไม่ตามหาชัยชนะ; พวกเขากำลังตามหาความหมาย RTP ไม่ใช่ตัวเลข—มันคือจังหวะระหว่างความคาดหวังและความเงียบ ฉันสวมซื้อลิตาขณะเขียนโค้ดที่กระตุ้นเหตุการณ์พิเศษ:โหมด “สงครามอเมซอน” โดยอัตราผลตอบแทนเปลี่ยนไปเหมือนคลื่นใต้แสงประกาย ผู้มาใหม่เริ่มเล็กๆ: เดิมพันต่ำ เซสชั่นสั้น จากนั้นคุณก้าวเข้าไปในป่าที่นกก็ร้อง louder—andระบบให้ความอดทนมากกว่ากำไร ฉันสร้างสิ่งนี้ไม่เพื่อคลิก—butเพื่อการทำให้บริสุทธิ เข้าร่วมฟอรัมนของเรา พูดคุยกับคนอื่นที่เขียนโค้ดพร้อมหยดน้ำ เช่นเดียวกับเรา—เราไม่มักได้มักบ่อย—แต่อเมื่อใด? มันรู้สึกเหมือนรุagเช้าแตกผ่านต้นไม้อะหฺหฺ