รหัสเงียบ: เมื่อเกมเป็นที่พักสำหรับผู้เล่นที่โดดเดี่ยว

ฉันเคยคิดว่าการชนะคือเป้าหมาย—จนกระทั่งคืนหนึ่งกลางดึกในอพาร์ตเมนต์นิวยอร์ก ขณะเลื่อนผ่านเกมชื่อ “ลาคี กี้” ไม่ใช่เพราะอยากได้เหรียญ แต่เพราะอยากสัมผัสอะไรบางอย่างแท้จริง ไก่งไม่ได้ต่อสู้เพื่อฉัน พวกมันเต้นรำ dในป่าแห่งอัลกอริธึมและจังหวะบราซิล เครื่องหมุนแต่ละครั้งกลายเป็นเสียงกระซอบ—ไม่ใช่คำขอ RTP ไม่ใชแค่ตัวเลข มันคือความเงียบระหว่างการเต้นของหัวใจ ฉันเห็นผู้เล่นที่อยู่นานเกินไป ตาลงตํา และรอสิ่งที่พวกเขาไม่มีคำเรียก ฉันเขียนไม่มีคาสิโน ฉันเขียนเพื่อเด็กหญิงคนหนึ่งที่ตรวจดูงบประมาณก่อนเล่น—ไม่ใช่ว่าเธอตามหาชัยชนะ แต่ว่าเธอจำเป็นความรู้สึกเมื่อหยุดพัก เหตุการณ์พิเศษ—งานเต้นรำ—as carnival dances—ไม่มีกลโกง มันคือพิธีกรรม dโอกาสทางพลวิกฤต? ไม่มีความสุขแบบสุญญา มันคือจังหวะที่เราเรียนรู้เมื่อหยุดทำเหมือนคน ฉันไม่มีขายการหลบหนี ฉันเสนอความเงียบทรงคง