คุณเคยเขียนจุดจบอันมีความหมายในความเงียบระหว่างชัยชนะหรือยัง

ฉันเคยคิดว่าชัยชนะคือเป้าหมาย แล้วฉันนั่งคนเดียวในอพาร์ตเมนต์แมนฮัตตันตอนคืนฝนตก ได้ยินเสียงหัวเราะของแม่ผ่านการโทร—เสียงหัวเราะดังเหมือนกลองซัมบาจากระยะไกล เธอถามว่า: “คุณเล่นเพื่ออะไร?” ไม่ใช่เงิน ไม่ใช่โอกาส แต่คือความหมาย ฉันทำงานด้วยยูนิตี้เอนจินที่ไม่สร้างผลลัพธ์แบบสุ่ม—they สร้างช่วงเวลาแต่ะละสปินคือลมหายใจระหว่างความเงียบกับเสียง RTP ไม่ใชสถิติ; มันคือชีพจิต ในโลกของเกมอินดี้—ที่กลองคาร์นิวัลกระทบกำแพงเชิงอัลกอริทึม—ฉันหยุดตามหาแจ็คพอตแล้วเริ่มสังเกตเห็นแสงวาบที่สว่างบนหน้าจอเมื่อไม่มีชัยชนะ c้นนั้นเองฉันเริ่มเขียน เกมความแปรปรวน? มันไม่ใช่งานให้ตื่นเต้น; มันเป็นกระจกสะท้อนความเหงาโดของคุณ ฉันเล่นเกม RTP ตําตาเพราะมันปลอดภัย—but เพราะมันทำให้ฉันหายใจได้ หลังจากการแพ้ครั้งที่เจ็ด—เมื่อคุณหยุด—not เพื่อรีเซ็ทรหัสบัญชีของธนาคาร แต่อยู่เพื่อนึกถึงเหตุผลที่คุณเริ่มต้น เมื่อสัปดาห์ที่แล้ว ฉันพบสมุดเขียนเก่า: “ฉันเดิมพันบนความเงียบ เพราะมันเป็นสิทธเดียวที่รู้สึกจริง” เราเชื่อว่าเรากำลังเล่นเกม เราแท้จริงกำลังเขียนจุดจบของเรา เมื่อมีอะไรเหลืออยู่เพียงแค่นี้…จะเลือกอะไร?