เคยเขียนบทสรุปที่มีความหมายก่อนการหมุน?

ฉันไม่เคยคิดว่าจะเขียนเรื่องการต่อสู้ของไก่ ไม่จริงเลย ไม่ใช่ที่บรูคลิน ที่แม่ฉันร้องเพลงซัมบาตอนตีสองเช้าผ่านโทรศัพท์ และพ่อฉันนับแต่ละการเดิมพันเหมือนนาฬิกา—คงที่ แม่นยำ ไม่ยอมจำนน เราเติบโตพูดสองภาษา: หนึ่งคือความรู้สึก อีกหนึ่งคือการคำนวณ เกมไม่ได้ถูกสร้างขึ้นเพื่อเงิน มันถูกสร้างขึ้นเพื่อช่องว่างระหว่างลมหายใจ ฉันจำได้ถึงเซชั่นครั้งแรกบนเวทีจริง: การเดิมพันตําๆใต้แสงเนออนที่กระพริบ ไม่มีพลุ เสียงระฆังใดๆ เพียงแค่มoment—การเงียบสงบ—ราวกับเครื่องจักรจำคุณยังอยู่ตรงนี้ RTP ไม่ใช่งานสถิต—มันคือเสียงกระซอบจากอัลกอริธึมที่ไม่แครับว่าคุณชนะหรือแพ้ มันถามเพียงแค่ว่า: “คุณปรากฏตัวหรือยัง?” “คุณอยู่ไหม?” ฉันเคยคิดว่าความผันผายหมายถึงความกล้าหาญ ตอนนี้ฉันรู้แล้ว มันหมายถึงความเหง�单้ำ งานเฉลล์ไม่อยู่ที่ริโอ—มันอยู่ในห้องนอนของคุณตอนตีสองเช้า เมื่อหน้าจอจางลง และมือของคุณสั่นเบาๆ ก่อนกด “หมุน” อีกครั้ง เราเล่นไม่เพื่อชนะ เราเล่นเพราะกลัวจะหยุด ที่นี่ไม่มีฮีโร—who only survivors who keep writing their own unfinished stories into the dark. คุณมาไม่เพื่อรับรางวัล คุณมาเพราะต้องการรู้สึกบางอย่างจริงๆ ก่อนทุกอย่างจะจางหายไป หากคุณอ่านเรื่องนี้ตอนสามโมงเช้า—you already know what I mean.