จากเด็กสู่ไก่ทอง: การออกแบบเกมที่เต็มไปด้วยพิธีกรรม

ผมไม่ได้ออกแบบเกมเพื่อความบังเอ็ง แต่เพื่อการตัดสินใจ เติบโตระหว่างจังหวะดรัมของคาร์นิวัลรีโอและความสง่างามของแอนิเมะญี่ปุ่น ผมเรียนรู้ว่าการ immersion แท้จริงไม่อยู่ในระบบจ่ายรางวัล แต่อยู่ในช่วงพaus ก่อนวางเดิมพัน ไก่ทองไม่ใช่นิยาย—มันคือช่วงเวลาที่คุณเลือกจะก้าวขึ้นเวท stage เมื่อเพลงดังขึ้น แต่ละรอบคือพิธีกรรม ผมใช้ Unity เพื่อการเคลื่อนไหว ไม่ใช่กลไกด์ Unreal Engine ไม่ได้ถูกใช้สำหรับกราฟฟิก—แต่สำหรับความรู้สึก เมื่อผู้เล่นคลิก ‘เดิมพัน’ เขาไม่ได้วางลูกเต๋า—เขากำลังเต้นตามจังหวะของตัวเอง crowd ไม่มองหาชัยชนะ—พวกเขาหายใจด้วยพลังแห่งซัมบา—แห่งการมีอยู่ ผมเห็นเด็กๆ วิ่งเข้าหาเดิมพันใหญ่อย่างคนไปงานเทศกาล แต่มastery แท้จริงเริ่มเมื่อคุณชะลอตัว: R$1 ต่อรอบ แจ็คพอตไม่มีความหมายถ้าดวงจิตยังคงอยู่ community ไม่มุ่งแค่ว่าชนะ—แต่มุ่งแชร์ภาพหน้าจอที่ทำให้คนร้องไห้และยิ้มพร้อมกัน game? มันไม่ใชแอป—มันคือแท่นบูชาหลังเที่ยงกลางคืน—ที่คุณปิดเสียงและปล่อยให้น้ำเสียงพูด