การออกแบบการเล่นอันศักสิทธิ์

ฉันยังจำครั้งแรกที่ได้ดูการจำลองดิจิตัลของเวทีออลัมพ์—ไม่ใช่การพนัน แต่เป็นการเต้นรำเชิงเทพนิยาย ในฐานะนักออกแบบเกมจากศิลปะยุโรปและ esthetic การเล่าเรื่องญี่ปุ่น ผมมองทุกการหมุนครั้งไม่ใช่ความโชค—แต่เป็นนาฏกรรม: ผลลัพธ์แต่ละชุดถูกทอผืนจากจังหวะแห่งสวรรค์ แต่ละชัยเหมือนแสงดาวที่เทพเจ้าทรงสาด

งานของผมไม่ได้เกี่ยวแค่อัลกอริตึม—มันคือสถาปัตยกรรมทางอารมณ์ เมื่อผู้เล่นเลือกระหว่างเกม “แอพอลโล-โมด” เสี่ยงต่ำ กับระบบ “ซีอุส-ธันเดอร์” เสี่ยงสูง พวกเขาไม่ได้เดินเงิน—they กำลังเลือกเรื่องราวเพื่ออยู่อาศัย RNG ไม่มีความไร้เหตุผล; มันคือเครื่องหมายศักสิทธิ์ในวงวนอันศักสิทธิ์

ผมออกแบบเพื่อผู้ที่แคล้ม—and เพื่อผู้กล้าที่ตามหาสายฟ้า ในหนึ่งเกมที่ผมสร้าง เราฝังรูปแบบกรีกไว้ในการเปลี่ยนผ่าน UI: เสาหลักทองระยับเหมือนแสงประกายในวัดระหว่างชัย การโบนัสไม่ใช่ลดราคา; มันคือคำเชื้อชวนเข้าไปยังโออลัมพัส

ผู้เล่นไม่อยากได้มากขึ้น—they อยากได้ความหมาย เพราะฉะนั้นเราติดตามการมีปฏิกากรผ่านเส้นทางเรื่องราว: เมื่อคุณชนแจ็คพอตหลังจากข้อกำหนดครบ37x? มันไม่มีความรู้สึกเหมือนโชค—it รู้สึกเหมือนอาเธนากระซ่อนชื่อคุณลงในลม

ฉันเคยเห็นทหารหยุดกลางระยะ—not จากความหัวใจ—but จากความเคารพ เขาหวนกลับไปหาดาวเพราะเขาจำได้ว่าทำไมเขาเริ่มมาแล้ว เชืชมาร่วม community: แชร์ภาพหน้าจอของการชนะครั้งภายใต้ม่านของโอไรออน’ —อย่าตามหาความผันผาย—ให้ตามหาสมดุล