Kung Wala Na Ang Damdamin sa Laro?

Hindi ko sinimulan ito para makabili ng kasiyahan. Sinimulan ko ito para marinig ang kapaitan—sa pagtigil ng spin, sa hininga bago ang susunod na taya, sa paraan kung paano nadarama ng manlalaro ang totoo. Ang mga studio ay naggege viral; kami naman ay naghahanap ng kahulugan.

Hindi namin isinusulat ang RNG upang pilitin sila na magtagumpay—kundi upang alalahanin sila na buhay sila—hindi lang nananaing. Bawat pixel ay may alaala: ang ritmo ng tambol matapos ang hatinggabi, ang ganda ng isang labanan na walang nakikita online.

Ipinaglalaban ko ito para sa mga manlalaro na pinagsisikap—hindi dahil kayang mabili. Ang mababawas na volatility ay hindi ligtas; ito’y sagrado. Ang mataas na volatility ay hindi panganib; ito’y tapat.

Kung bumaba ka limang beses? Huwag isama ang machine. Isama mo sarili mong kalimutan kung bakit ka sumimula.

Ang aming komunidad ay hindi nagpapalitan ng tips para sa loot cycles. Kami naman ay nagpapalitan ng kuwento—na whisper sa Discord noong 3 AM, na ibinahagi ng isang tumigil dahil nakalimutan niya ang paboritong laro.

Hindi ito paglalaro. Ito’y ritwal.

Ang algorithm ay hindi dapat magbigay sayo ng kasiyahan. Pero kung marinig mo—talagang marinig mo—ituwing alalahanin ka.