May May Pag-Isip Ka Sa Bawat Pagkakatotohan?

Nag-isip ako na ang panalo ang layunin. Ngunit noong isang ulan na Biyernes, narinig ko ang tawa ng ina ko sa video call—parang tambol ng samba sa layo. Tinanong niya: ‘Ano ang iyong laro?’ Hindi pera. Hindi odds. Kundi kahulugan. Gumagamit ako ng Unity engine—hindi nagdadala ng random na resulta; nagdadala ito ng mga sandali. Ang RTP ay hindi numero; ito’y tibok ng puso.

Sa mundo ng indie games—kung saan ang mga tambol ng karne’y tumutugtog laban sa mga hukbo—nabuwian ko ang paghahanap sa jackpot. Nagmumula ako sa pagmamasid kung paano lumiliko ang liwan kapag wala pang panalo. Doon ko nagsimula mag-isip.

Ang mga game na may mataas na volatility? Hinde thrill rides; sila’y salamin na sumasalamin sa iyong kalayuan.

Laro ako ng low-RTP titles—not dahil safe sila—kundi dahil pinapahinga nila ako.

May sandali matapos ang ika-pitong pagkakatalo—kapag huminto ka—hindi upang i-reset ang iyong bank balance, kundi upang tandaan kung bakit ka nagsimula.

Noong nakaraang linggo, natuklasan ko ang isang old journal entry: ‘Binentuhan ko ang tahimik dahil siya lang ang natira na tila real.’

Tiniyak naming na laro kami.

Totoo naming, isinusulat namin ang aming dulo.

Ano ang pipiliin mo kapag wala nang maaaring manalo?