শান্ত গেম: সৌভাব পাওয়ার রিদমে

अरे भाई! लौट गेम में जीता है कि मुझे कभी जीता ही पड़ता है? मैंने सोचा: ‘लक्ष्मी’ पकड़ोगा… पर पता चला कि ‘लक्ष्मी’ मुझे पकड़ती है। सबसे मजेदार बात? मेरे स्क्रीन पर ‘डिजिटल चिकन’ पहने-पहने-पहने-पहने-पहने… हमेशयोग!

माँ कहतीं: ‘खुशहलवास कभी मिनट कोई सुचवास!’

अब सवाल: आपका NPC भी कभी फ़िलम होया? 🤔

#DigitalChickensOfDelhi

Ang game mo? Hindi yung ‘win’—yung ‘feel’. Nandito ako sa Brooklyn apartment ko, nakikinig sa mga digital na manok na parang naglalaro ng palaisipan sa bawat spin. Hindi ako naghahanap ng payout… naghahanap lang ako ng pagkakaisa. Ang RTP? Di number—heartbeat. At ang luck? Hindi kong iha-habol… pinapanood ko lang siya habang tahimik. Ano ba talaga ang mas malalim: manalo o maging makita? #GamingIsSpiritualPractice

當我拒絕登入帳號那天，原來不是不想贏，是怕贏了之後更孤單。\n那些數位小雞在螢幕上敲打節奏，比我的失眠還準時。\n媽說：『別追幸運，讓幸運找到你』——結果我玩到第三敗，才發現沉默是聖地。\n你不需要更多點讚，你需要被看見，在這片安靜裡。\n（附註：下一張圖是我在凌晨三點，用遊戲救贖自己）

Hindi ka mag-chase ng luck… kasi nandito na siya sa ‘di mo alam! Sa midnight sa Brooklyn apartment, ang mga digital na manok ay nagdudulang-tambourine habang may pagsisigla ng ‘quiet prayer’. Hindi ka naglalar para manalo—kundi para maramdaman ang pag-ibig. Ang RTP? Hindi number… heartbeat! Kung wala kang wins? Okay lang—basta may silence at may tama na isipan. Paano ba? Tumindig ka lang… at pakiramdam.